Η κωμωδία είναι ένα είδος που δύσκολα διασχίζει χρονικά και εθνικά σύνορα,
γιατί βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε θέματα επίκαιρα και τοπικού
ενδιαφέροντος. Απ’ αυτό και μόνο καταλαβαίνουμε γιατί κωμωδίες (και είναι
χιλιάδες) που έσπασαν ταμεία όταν πρωτοπαίχτηκαν ξεχάστηκαν μέσα σε ελάχιστο
χρονικό διάστημα, ενώ, αντίθετα, σοβαρά...
Ένα σφαγείο σκληρό, όχι όμως αρκετά σκληρό Στο θέατρο «Όρα» τα «Καθάρματα…» του Ρ. Γκαρσία
Είναι πολύ ιδιόμορφη περίπτωση ο συγγραφέας, σκηνογράφος
και σκηνοθέτης Rodrigo García (1964). Το θέατρό του αρχίζει σαν μια πολύ προσωπική
κατάθεση, εμπνευσμένη από τις αργεντίνικες φαβέλες όπου μεγάλωσε, και σταδιακά καταλήγει
να μας αφορά αλλά και να μας διχάζει όλους. Ο Γκαρσία δεν είναι από τους καλλιτέχνες
που...
Έμφυλες συγκρούσεις Η «Ολεάννα» στο θέατρο Αμαλία
Ο πόλεμος των φύλων
‘Οταν το έργο του Μάμετ «Ολεάννα» έκανε πρεμιέρα στη Νέα
Υόρκη τον Οκτώβριο του 1992, στα πρωτοσέλιδα των αμερικανικών εφημερίδων της εποχής
κυριαρχούσαν οι γαργαλιστικές λεπτομέρειες γύρω από τις κατηγορίες της Ανίτα Χιλ
εναντίον του εισαγγελέα Κλάρενς Τόμας για σεξουαλική παρενόχλησ...
Το εναλλακτικό πολωνικό θέατρο: Φεστιβάλ στη Βαρσοβία και διπλωματία του πολιτισμού
Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα στη Βαρσοβία, όπου
παρακολούθησα το φετινό πολωνικό showcase, ένα showcase ψαγμένο, ενημερωμένο, σαφώς πιο εικονολάγνο από
το δικό μας και, θα έλεγα, μακράν πιο τολμηρ...
Αδιέξοδη Λούλου Η ομάδα DameBlanche στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Αν
υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τη Χρύσα Καψούλη, είναι το ότι δεν το βάζει κάτω.
Από τότε που έφυγε από το ΚΘΒΕ και δημιούργησε τη δική της ομάδα DameBlanche, είναι πάντα παρούσα στα
δρώμενα του τόπου με παραστάσεις που ψάχνονται και ψάχνου...
Πρόλογος στον επίλογο μιας γόνιμης συνεργασίας
Θυμάμαι
σαν να 'τανε τώρα, κι ας έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, την Πηνελόπη Χατζηδημητρίου να καταφθάνει
στο γραφείο μου με ένα καλό Μάστερς ανά χείρας και να συζητά μαζί μου τα
μελλοντικά της σχέδια. Η Πηνελόπη ήταν ένα πολύ οικείο και αγαπητό πρόσωπ...
Αναγνωστικό/ερμηνευτικό εργαλείο και δύο πίνακες
Το βασικό ερέθισμα για τα σχόλια που ακολουθούν υπήρξε ένα
ολιγοσέλιδο κείμενο, που η Αμερικανίδα καθηγήτρια θεατρολογίας Elinor Fuchs
διένειμε στους φοιτητές της, ώστε να τους διευκολύνει να χειρίζονται με
μεγαλύτερη ευχέρεια ένα δραματικό έργο. Διάβασα το κείμενο με κάποια
καθυστέρηση και ομολογώ πως το βρήκα χρήσιμο και πολύ κοντά στα...
The Text Strikes Back: The Dynamics of Performativity Savas Patsalidis & Elizabeth Sakellaridou (eds)
The 20th century theatre has
witnessed the gradual decline of verbocentric drama in favour of the image, the
performing body and more recently the digital and media technology.
Concommitantly the playwright has gradually been superceded as the initiator of
a theatrical production by the director, the performer or the composer of a
hybrid...
A Look at Both Sites: Foreword Savas Patsalidis, Elizabeth Sakellaridou
I: Ever since Aristotle relegated spectacle and its
mechanics to the place of least significance among the constituent elements of
the tragic experience, the tension
between technology and drama/theatre has continued unabated. Either as part of drama's thematics or
as a component of its stage (re)presentations, it has proven throughout...
The kaleidoscope of contemporary Greek dramaturgy
Modern Greek theatre, unlike, say, German and
American, is a theatre basically of dominant trends rather than individuals.
Following the trajectory and the various phases of post Second World War Greek
drama, one notices that from Iakovos Kambanellis, the acknowledged
"father" of modern Greek theatre, to Yiorgos Dialegmenos and more
recently...
Contemporary Greek Women Dramatists
I: Despite the fact that there have been more than 50 women dramatists since 1960 (with a total of about 150 plays) very few theatre people are aware of their names or, if aware, willing to seriously examine them as a group. When non-Greek critics think of Greek drama they think mostly of classical drama (which happens to be male...
From Historical Realism to Ahistorical Postmodernism: The Desemiotization of Contemporary Greek Theatre
Modern Greek theatre, unlike, say, German and American theatre, is a theatre basically of dominant trends rather than individuals. Of course, that is not to say that local theatre practice lacks variety of experiments; Ôn the contrary, it has taken many forms, including history play, documentary theatre, the theatre of the absurd, the "Brechtian"...
Εικόνες, σώματα και θραύσματα: Ένα ταξίδι με την Έλενα
Η Έλενα Πέγκα δείχνει και είναι νέα, όμως στο θέατρο
και γενικά στον κόσμο της γραφής, μετράει κάποια χρόνια. Εάν δεν απατώμαι πρέπει
να είναι κοντά στα 25, εάν θεωρήσουμε το διήγημα «Αυτή θερινή» από τις εκδόσεις Άγρα, ως το επίσημο ντεμπούτο της
στην...
H σύγχρονη αμερικανική κωμωδία
Αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι κατά
πόσο ένα θέαμα είναι καλό θέαμα ή
όχι
Laurence Olivier
Σε μια χώρα όπου το θέατρο είναι εν πολλοίς δέσμιο των κανόνων τoυ
εμπορίου, είναι λογικό να έχει ανεπτυγμένη κωμωδία, ίσως γιατί, ως είδος, η
κωμωδία είναι πιο...
Tο σύγχρονο αμερικανικό θέατρο και ο μεταμοντερνισμός του David Lindsay Abaire (Ντέιβιντ Λίντσεϋ Αμπέρ)
Τζούλιαν Μπεκ και Τζούντιθ Μαλίνα
Mολονότι το αμερικανικό
θέατρο άργησε πολύ να πείσει ως προς την αξία του, σήμερα είναι γενικά
παραδεκτό πως αποτελεί την
εμπροσθοφυλακή της αμερικανικής φαντασίας και, κυρίως, της πολιτιστικής
διαμαρτυρίας. Kατά κάποιον τρόπο,...
Xάρολντ Πίντερ: ένας θεατρικός και πολιτικός νους (1930-2008)
Στις 24 Δεκεμβρίου του 2008
το παγκόσμιο θέατρο έγινε πιο φτωχό. Μετά από μια άνιση μάχη με τον καρκίνο άφησε τον κόσμο των θνητών για
να περάσει στο πάνθεον των αθανάτων ένας από τους σημαντικότερους δραματικούς
συγγραφείς του 20ού αιώνα, ο Χάρολντ Πίντερ, ένας...
(Un)Critical (Re)positionings
(Un)doing frames: the Bacchic Paradigm
According to Longman’s Dictionary a frame is “a firm border or case into which something is fitted or set, or which holds something in place; [….] the main supports of which something is built or over and round of which something is stretched.” In theatre, a frame...
Looking Back to Greece: Exiles in the Ancient World
Wikipedia gives us this definition of exile: to be away from one's home (i.e. city, state or country), while either being explicitly refused permission to return and/or being threatened with imprisonment or death upon return. Although most commonly used to describe an individual situation, the term is also used for groups (especially ethnic...
Ταξιδεύoντας με ήχους: στην “Αυλαία” οι ‘¨Εμποροι των εθνών”
Έχουμε ανάγκη από
παραστάσεις που να μας θυμίζουν γιατί πηγαίνουμε στο θέατρο. Παραστάσεις που να
μας δείχνουν πόσο όμορφο μπορεί να είναι το θέατρο όταν το υπηρετείς σωστά. Και
μην νομίζετε ότι είναι πολλές. Ελάχιστες. Μετριoύνται στα δάχτυλα του ενός χεριο...
Διασκεδαστικός τρόμος επί σκηνής: Το «Μαγαζάκι του τρόμου» στο θέατρο Σοφούλη
Απορία: Η φυτογένεση μπορεί να
δημιουργήσει τη θεατρογένεση; Εάν πιστέψουμε στο «θεοπάλαβο» «Μαγαζάκι του
τρόμου», την παράσταση που είδαμε στο θέατρο Σοφούλη, η απάντηση είναι «να».
Ένα αθώο φυτό, τόσο δα (στην αρχή τουλάχιστο), είναι αρκετό για να πυροδοτήσει
έναν ολόκληρο θεατρικό μηχανισμό, να δημιουργήσει περίπλοκες καταστάσεις,
σασπένς, να...
Γόνιμες διαπολιτισμικές συνευρέσεις: το φεστιβάλ μονοδράματος στα Αραβικά Εμιράτα
Στη Φουτζέιρα των Αραβικών Εμιράτων ολοκληρώθηκε
πριν από λίγες μέρες το πέμπτο κατά σειρά διεθνές φεστιβάλ μονοδράματος, που
τελεί υπό τη διεύθυνση του δραστήριου και οραματιστή δημάρχου της πόλης, Mohammad Salif Al Afkham, ο οποίος είναι, παράλληλα, και ο Γενικός Γραμματέας του Διεθνούς
Ινστιτούτου Θεάτρου και ο Πρόεδρος του Διεθνούς Φόρουμ ...
Λίγο γέλιο πολλές ρυτίδες: Η «Μαντάμ Σουσού» στο Βασιλικό θέατρο Το εφήμερο της κωμωδίας
Η θεατρική κωμωδία, σε αντίθεση με το δράμα, δεν αντέχει
στον χρόνο. Πάρτε τον Αριστοφάνη, για παράδειγμα. Το ότι γελάμε ακόμη με τους
«Αχαρνής» και τις «Εκκλησιάζουσές» του, οφείλεται πιο πολύ στις λύσεις που
σκαρφίζονται οι μεταφραστές τους, παρά στα ίδια τα πρωτότυπα δρώμενα. Ένας
Αριστοφάνης που δεν είναι......
Ένα παραμύθι που δεν είναι παραμύθι: Η Π. Δέλτα στο «Ολύμπιον» από το «Νέο Θέατρο»
Πλην εξαιρέσεων, οι σκηνές της
Θεσσαλονίκης φέτος φιλοξένησαν ευάριθμες παραστάσεις για παιδιά και νέους που
μπορεί να μην ήταν όλες καινοτόμες, ή τολμηρές, ήταν όμως αρκούντως
καλοστημένες και δουλεμένες. Πρόδιδαν μεράκι και δόσιμο. Η πιο πρόσφατη
παράσταση που είδα ήταν...
Ο μπαλντάς δεν έκοβε Στο θέατρο της ομάδας Sourliboom Σιωπή, όταν μιλά η τέχνη
Ένα από τα πλέον
ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά του σύγχρονου θεάτρου (αυτό που πολλοί ονομάζουν
περφόρμανς ή, επί το ελληνικότερον, «θέατρο της επιτέλεσης»), είναι η σχέση που
επιχειρεί να αναπτύξει με το θεατή. Είναι γνωστό πως το θέατρο του δυτικού (τουλάχιστο)...
Κόκκινο με αποχρώσεις: Ο Φασουλής με Ρόθκο στο θέατρο «Αυλαία»
Στο θέατρο
«Αυλαία» παίζεται εδώ και μέρες το Κόκκινο, το έργο του Τζον Λόγκαν (γνωστός στο πλατύ κοινό από το σενάριο των
ταινιών Μονομάχος και Aviator), τον
οποίο πολλοί «κατηγόρησαν» ότι έκοψε και έραψε την ιστορία του ζωγράφου Ρόθκο,
ώστε να έρθει στα...
