Επανεκτιμώντας το "Σωσία"

Είχα πρωτοδεί το Σωσία τον χειμώνα στην Αθήνα (θέατρο Ροές). Σε γενικές γραμμές μου είχε αρέσει, χωρίς να ισχυρίζομαι ότι ήταν κάτι το πολύ ιδιαίτερο. Ξαναείδα την παράσταση τρεις μήνες αργότερα, στο θέατρο «Αυλαία» στη Θεσσαλονίκη. Η εντύπωση δεν ήταν ακριβώς η ίδια....

Read More

Βόυτσεκ των θραυσμάτων: Ο Μπύχνερ στο Black Box

Πολλοί λένε πως εάν ο Γκέoργκ Μπύχνερ (1813-1837) είχε ζήσει πιο πολλά χρόνια θα ήταν στην ίδια συνομοταξία με τον Γκαίτε και το Σίλερ. Διατύπωση η οποία, στ’ αφτιά ορισμένων ίσως ηχήσει παράξενα, όμως δεν είναι διόλου ανεδαφική. Σκεφτείτε ότι πέθανε 23 χρονών από ...

Read More

Μια υποσχόμενη αυλαία

Έγραφα στις 10.04.2015 για την «Ανοιχτή Σκηνή 2015», πώς αυτά τα τέσσερα χρόνια της λειτουργίας του θεσμού δείχνουν ότι υπάρχει έμψυχο υλικό στη θεατρική Θεσσαλονίκη, το οποίο θα μπορούσε να καταθέσει σαφώς καλύτερα πράγματα εάν έδειχνε περισσότερη εξωστρέφεια και τόλμη....

Read More

Ποιος ελέγχει ποιον;

Είναι πράγματι απορίας άξιον πώς γίνεται και αυτά που ονομάζουμε ποιοτικά θεάματα παίζουν σε σχεδόν άδειες αίθουσες και λαϊκοί καλλιτέχνες όπως o Σεφερλής, o Λαζόπουλος κ.ά διώχνουν κόσμο; Τι είναι εκείνο που κάνει όλο αυτό το ετερόκλητο, το διαταξικό πλήθος, να πληρώνει...

Read More

Αφηγηματικό θέατρο : Παγίδες και υποσχέσεις στο θέατρο «Αυλαία»

Η μόδα του θεάτρου αυτολεξεί (ad verbatim) δεν δείχνει για την ώρα σημεία κόπωσης. Αν και είδος πολλαπλώς κακοποιημένο, υπό την έννοια ότι πολλά από αυτά που εκλαμβάνονται (ή είναι) ή προβάλλονται ως ντοκουμέντα είναι εντελώς αδιάφορα ή ποιοτικά ελέγξιμα, συνεχίζει να...

Read More

Η νέα θεατρική γενιά της Θεσσαλονίκης (σκηνοθέτες)

Αγγελόπουλος, Αθηναίου, Βαρβαρέσος, Βασιλειάδου, Δαλλές, Δανιηλίδης, Δεληνικόπουλος, Δούσης, Δράγκου, Ευθυμίου, Θεοχάρογλου, Ισσόπουλος, Καλπενίδου, Κωχ, Λάππα, Μιχαήλ, Μιχαηλίδου, Μποσταντζής, Νίκας, Παπαδόπουλος Γρηγόρης, Παπαδόπουλος Δημήτρης, Παρασκευαΐδου, Πετροπούλου,...

Read More

Μια αδιάφορη «πόρνη» στο «Εγνατία»

Τα μεγάλα έργα είναι εκείνα που επιβιώνουν των ιστορικών στιγμών που τα ενέπνευσαν. Και δεν είναι πολλά. Τα περισσότερα θαμπώνουν μόλις περάσει το ιστορικό περιβάλλον που τα στήριξε. Και σε αυτήν την κατηγορία βάζω και το Επάγγελμα πόρνη της Λιλής Ζωγράφου. Κάποτε  είχε...

Read More

Ένα χοροθεατρικό ταξίδι με σταθμούς

Γράφω διαρκώς για την ανάγκη να αναπτύξει η Θεσσαλονίκη μια εναλλακτική θεατρική φυσιογνωμία, γιατί ακριβώς το θεωρώ πολύ σημαντικό κεφάλαιο για τη θεατρική ζωή του τόπου. Πολλές φορές γκρινιάζουμε για την ποιότητα που προσφέρει το αποκαλούμενο ως "καθιερωμένο" θέατρο...

Read More