Savas Patsalidis

Από τη στιγμή που δεχόμαστε ότι το θέατρο υπάρχει μόνο στα μάτια του κάθε θεατή ξεχωριστά, εκτιμώ πως ο ασφαλέστερος τρόπος να αρχίσουμε τη συζήτησή μας είναι να αναλύσουμε τη φυσιογνωμία αυτού του θεατή, εν προκειμένω του ηλικιακά νέου, πώς διαμορφώνεται, κάτω...

Όταν οι λέξεις θυμώνουν: (Σ)το Σπιρτόκουτο

Kάθε λογοτεχνικό, και κυρίως θεατρικό, έργο οφείλεις πρωτίστως να το δεις στα χρονικά όρια της εποχής στην οποία και για την οποία γράφτηκε, πριν προχωρήσεις σε συγκρίσεις, ερωτήσεις περί διαχρονικότητας, βιωσιμότητας κ.λπ. Και το Σπιρτόκουτο, η πρώτη ταινία μεγάλου...

Ένας ανούσιος Ριχάρδος

O Ριχάρδος ΙΙ (1595) εστιάζει στη σύγκρουση δύο εντελώς διαφορετικών ανδρών, του Μπόλινγκμπροκ, ο οποίος, αν και δεν έχει νομικά ερείσματα στον θρόνο, στο τέλος τον κερδίζει γιατί τον θέλει και μπορεί, και του ανίκανου μονάρχη Ριχάρδου, ο οποίος αγνοεί τις πιο βασικές αρχές...

Φωτογραφία, Freak Shows και Θέατρο στην υπηρεσία της Βιομηχανικής Επανάστασης

Για έναν αιώνα, όπως ο 19ος, παθιασμένο με την αναζήτηση τεκμηρίων, αποδείξεων και πραγματικών στοιχείων, τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστό από τη φωτογραφία, η οποία μπήκε στη ζωή του ανθρώπου το 1826, όταν ο Νικηφόρος Νιέπς (Nicéphore Niépce)...

Aπό την ποιητική του μοντέρνου στην ποιητική του μεταμοντέρνου: εμπλουτισμένος πίνακας

Ποιητική του μοντέρνου Ποιητική του μεταμοντέρνου ΠΡΩΤΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Πώς ερμηνεύω τον κόσμο όπου συμμετέχω; Και τι είμαι μέσα σ’ αυτόν; Τι κόσμος είναι αυτός; Τι μπορεί να γίνει; Ποιος από ...

Το ατελές τέλος στο «Τ»

«Όποια παράσταση αγνοεί τις οδηγίες μου είναι απόλυτα απορριπτέα», είχε πει το 1984 ο Μπέκετ, αμέσως μετά την «απαράδεκτη» γι αυτόν επιλογή του American Repertory Theatre να παρουσιάσει το «Τέλος του παιχνιδιού» σε ένα εγκαταλελειμένο σημείο του μετρό της Νέας Υόρκης. Ο...

Έργο για θεατρίνους

Πέτρες στις τσέπες του, της Μαρί Τζόουνς (1996). Το έχω δει σε έξι διαφορετικές εκδοχές (δύο εκτός και τέσσερις εντός χώρας) και κάθε φορά λέω «εντάξει αυτή είναι και η τελευταία», αλλά ποτέ δεν κρατάω το λόγο μου. Όλο και τον αθετώ. Και σίγουρα δεν το κάνω για τα...

Περιπαιχτική «Άλκηστη» στο Δάσος

Είναι περίεργη όσο και ενδιαφέρουσα η θέση της γυναίκας στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Από τη μια στερείται ίσων δικαιωμάτων σε σχέση με τον άνδρα —αφού δεν έχει πρόσβαση στην Αγορά, μα ούτε και στο δημόσιο Λόγο, καταδικασμένη να «διαφεντεύει» στο σπίτι ακονίζοντας...

Το θεατρικό βιβλίο, η προ(σ)κλητική σκηνή του 21ου αιώνα και ο ρόλος ενός κρατικού θεατρου (Ομιλία στην Έκθεση βιβλίου)

Επιτρέψτε μου να αρχίσω κάπως κοινότοπα λέγοντας ότι το θέατρο είναι ίσως το πιο δύσκολο είδος γραφής. Δεν αρκεί να μπορεί κανείς να αφηγείται μια ιστορία για να λογίζεται καλός δραματικός συγγραφέας. Δεν αρκεί να είναι καλός χρήστης του λόγου. Δεν αρκεί να έχει...

O χειρουργικός υπερνατουραλισμός του David Mamet

Μέχρι το 2005 περίπου που το είχα ψάξει είχαν δημοσιευτεί περισσότερες από 1300 κριτικές παραστάσεων έργων του σε εφημερίδες και περιοδικά, και περισσότερα από 220 επιστημονικά άρθρα, κεφάλαια σε βιβλία και βιβλία. Απολογισμός διόλου ευκαταφρόνητος, αλλά και...

(Ανα)προσαρμογές και θεατρική αγορά

Κατά τη διάρκεια της χειμερινής σεζόν θεατές και κριτικοί βρισκόμαστε μπροστά σε μια πραγματική χιονοστιβάδα θεατροποιημένων εκδοχών πεζών έργων. Ειδικά φέτος σπάσαμε κάθε ρεκόρ. Κάθε δεύτερη παράσταση ήταν και μια μορφή μεταποιημένης πρώτης γραφής. Και...

Πόσο κοστολογείται η κριτική;

Είναι γνωστή σε όλους η όχι ιδιαίτερα ευχάριστη κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της θεατρικής κριτικής. Και δεν είναι μόνο το γεγονός ότι είναι ένας χώρος «απροστάτευτος», υπό την έννοια ότι όλοι πια πιστεύουν ότι δικαιούνται να δημοσιοποιούν τις απόψεις τους...

Γλυκόπιοτο δηλητήριο

Είναι κάποια έργα που, χωρίς να διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας, κρύβουν μέσα τους μικρές ωρολογιακές βόμβες που κάθε λίγο και λιγάκι σκάνε και προκαλούν απρόσμενες εκτινάξεις. Και ένα τέτοιο έργο είναι το βραβευμένο Δηλητήριο, της Ολλανδής Λοτ Φέικεμανς που σκηνοθέτησε...

Απειλή με viewpoints

Εκείνο που ίσως «ξενίσει» τον ανυποψίαστο θεατή στην παράσταση του βραβευμένου έργου της Άρτεμης Μουστακλίδου Απειλή (Μικρή Σκηνή της Μονής Λαζαριστών), είναι η σκηνοθεσία του Γιάννη Λεοντάρη. Μα γιατί φωνάζουν τόσο πολύ οι ηθοποιοί, θα διερωτηθεί; Γιατί τέτοιος...

Στις σκηνές της Θεσσαλονίκης: εν συντομία

Πάρα πολλά πράγματα έπεσαν μαζί τον τελευταίο καιρό, με αποτέλεσμα παραστάσεις που είχα σκοπό να σχολιάσω παρέμειναν για αρκετό καιρό αδρανείς στον υπολογιστή μου. Έστω και με κάποια καθυστέρηση μεταφέρω ορισμένες από αυτές....

Εμφύλιος πόλεμος για μια γάτα

Η θεατρική αγορά έχει αλωθεί κυριολεκτικά από την περφόρμανς, σε σημείο να έχουμε ξεχάσει τι πάει να πει καλό κείμενο γραμμένο από ικανό δραματικό συγγραφέα. Μου έχει λείψει αυτό το θέατρο, εννοώ το δραματικό θέατρο. Μου έχει λείψει ο ανήσυχος συγγραφικός νους...

Θεατρική κριτική και αγορά