Δύο διαφορετικοί κόσμοι
Πρόκειται για τους
δημοφιλέστερους Αμερικανούς δραματικούς συγγραφείς. Σπάνια περνά θεατρική σεζόν
που να μην παίζεται κάποιο έργο τους. Φέτος το Εθνικό Θέατρο αποφάσισε (και
πολύ σωστά) να γιορτάσει τα εκατό χρόνια από τη γέννησή του με το σπουδαίο
«Γλυκό πουλί της νιότης» (σε σκην. Έφης Θεοδώρου)....
Η οδύσσεια του νεοελληνικού έργου
Την
περασμένη βδομάδα σχολίαζα τα προβλήματα του νεοελληνικού έργου, με αφορμή την
παράσταση «Σε μια κόλλα χαρτί» του Στάθη Μαυρόπουλου. Τώρα, με αφορμή ένα άλλο
ελληνικό έργο, «Το όνειρο του Χάιμε» (ΚΘΒΕ, Μικρή Σκηνή, Μονή Λαζαριστών) του
πρωτοεμφανιζόμενου Πάνου Μπρατάκου, επανέρχομα...
Πάσχον σώμα, πάσχουσα παράσταση
Οι
δυσκολίες της γραφής
Σε γενικές
γραμμές έχουμε καλό θέατρο (σκηνοθέτες, ηθοποιούς, σκηνογράφους, χορογράφους,
συνθέτες). Εκείνο που δεν έχουμε ακόμη (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) είναι καλό
νεοελληνικό έργο. Συγγραφείς που να μπορούν να συγκριθούν με τους Γερμανούς,
τους Άγγλους, τους Γάλλους, τους Αμερικανούς....
Ο τρόμος του κενού και του χρόνου
Χώροι
χωρίς θεατρική ιστορία
Βρίσκω πολύ
ενδιαφέροντες τους χώρους που είναι αμαρκάριστοι θεατρικά, γιατί ακριβώς
γεννούν την περιέργεια να δεις πώς «τιθασσεύονται» και πώς επικοινωνούν άλλες
σημασίες. Συνήθως τέτοιους χώρους τους επισκέπτονται πρώτα οι νέοι. Και ο λόγος
είναι απλός. Θέλει κάποια δόση τρέλας, ίσως και άγνοια των κινδύνων,...
Το θέατρο του δράματος
H Ακτίς Αελίου έχει κλείσει αισίως το 10ο
έτος της ζωής της στο γνωστό υπόγειο, με παραγωγές που δεν αφήνουν κανένα
αδιάφορο. Δέκα δημιουργικά χρόνια σε μια πόλη που μπορεί να λέει ότι αγαπάει το
θέατρο, στην ουσία όμως ελάχιστα (για να μην πω καθόλου) ασχολείται μαζί του.
Και μόνο ότι άντεξαν τόσο είναι μέγα κατόρθωμα....
Μονολογώντας επιβιώνουμε
Tο να
προσπαθεί κανείς να ορίσει τον εαυτό του είναι σαν να προσπαθεί να δαγκώσει τα
δόντια του
Kαλιφορνέζικη
παροιμία
[...]
κάτι πέρασε από πάνω μου.
Πρέπει
να 'ταν ο εαυτός μου, θαρρώ
Eugene O' Neill, The Iceman
Cometh
Mίλα μου
για
να δεις τι γίνεται
Marvin Gaye, "What's Going
On"
Mονόλογος: σύμφωνα με...
Περί πραγματικότητας και μεταμοντέρνου θεάτρου
Tο πραγματικό
είναι το απίθανο
Jacques Lacan
Tο απίθανο είναι
λογοτεχνία
Georges Bataille
Με αρκετές επιφυλάξεις θα
μπορούσαμε να πούμε ότι το συστηματικό φλερτ του δυτικού θεάτρου με τον
μεταμοντερνισμό[1]
αρχίζει κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1960 με τους μινιμαλιστές, αμέσως μετά βρίσκει ένθερμους συνεχιστές ανάμεσα
στους...
Γκοντό: η διεθνής εξουσία της αναμονής
Σάμιουελ Μπέκετ ( Samuel Beckett), σκίτσο
Όλη
η ανθρωπότητα είμαστε εμείς
Beckett,
Περιμένοντας τον Γκοντό
Tο ενδιαφέρον με τον Iρλανδό στην καταγωγή,
Γάλλο στον τόπο διαμονής και κοσμοπολίτη στη φαντασία, Samuel Beckett, είναι ότι,...
