Ο «θάνατός» σου, η ζωή μου: Από τη «φυλακή» της σελίδας στην ανοιχτωσιά της ζωντανής σκηνής

   Τη στιγμή που η ιατρική καταβάλλει διαρκώς προσπάθειες να απομακρύνει από την καθημερινότητα του ανθρώπου όσο γίνεται πιο πολύ το γήρας και μέσα από αυτό την εικόνα του θανάτου --είτε με τη βοήθεια πλαστικών επεμβάσεων είτε μέσα από κάποιο  προηγμένο σύστημα υγείας...

Read More

Αντιγόνη & Άλκηστη: μεταδραματικές προσεγγίσεις

    Ήταν μια ευχάριστη συγκυρία το ότι μπορέσαμε να δούμε στην ίδια σκηνή (Αριστοτέλειο), μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, δύο παραστάσεις από την Αθήνα με την υπογραφή δύο σπουδαίων και παράλληλα τόσο διαφορετικών καλλιτέχνιδων. Δύο παραστάσεις  που   θέτουν προς...

Read More

Ένα εγκώμιο για την «Ακαδημία» και κάποιες σκέψεις για το θέατρο του «αύριο»

  Μόνο θαυμασμό καταθέτω για τους εργάτες του θεάτρου, εννοώντας με εργάτες τους κυριολεκτικά δοσμένους στο δικό τους όνειρο, στην Ιθάκη τους. Εκείνους που επιμένουν, που δεν ξεστρατίζουν, που δεν ακολουθούν τυφλά τα trends και ό,τι ήθελε προκύψει, και πεισματικά υπηρετούν...

Read More

Μια παράσταση χωρίς αρκετά νύχια και δόντια

  Eάν υπάρχει κάτι που ξεχωρίζει τη γραφή του Θόρντον Γουάιλντερ  είναι η ικανότητά του να μεταμορφώνει το καθημερινό σε οικουμενικό και αρχετυπικό. Μας το λέει ξεκάθαρα: «Δεν είμαι δημιουργός καινούριων τρόπων, αλλά ανανεωτής παλαιών θησαυρών". Και πράγματι, σε ...

Read More