To αύριο που είναι σήμερα

Όταν ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με ένα σημαντικό γεγονός (π.χ. μια σπουδαία ανακάλυψη, μια επαναστατική εφεύρεση, ένα πόλεμο, μια βιβλική καταστροφή κ.λπ) έχει την τάση να το συνδυάζει και με κάποιο "τέλος" και κάποια "αφετηρία". Για παράδειγμα, όταν το 1826 ο ...

Read More

Η κωμωδία της τραγικής πανδημίας: σκέψεις κεκλεισμένων των θυρών

Σε καθημερινή βάση υποδεχόμαστε στις οθόνες των υπολογιστών μας δεκάδες γελοιογραφίες, χωρατά, πλάκες, ανέκδοτα και λογοπαίγνια, τα οποία κάνουν πολλούς να διερωτηθούν πώς γίνεται να γελά κανείς βιώνοντας ένα δράμα διαστάσεων τραγωδίας...

Read More

Η πανδημία της μοναξιάς και κάποιες σκέψεις για την «επόμενη μέρα» του θεάτρου

Καθώς  διάβαζα την ανακοίνωση του Φεστιβάλ Αθηνών/Επιδαύρου για το αβέβαιο μέλλον της φετινής διοργάνωσης θυμήθηκα τα διαβάσματά μου σχετικά με το πώς εξελίχθηκε ο θεσμός των φεστιβάλ αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, δηλαδή μετά από ένα γεγονός που, τηρουμένων...

Read More

«Ανεκτικότητα»: μια λέξη-κλειδί στο θέατρο του 21ου αιώνα

Σε κοινωνίες όπου κυριαρχεί ο πολιτιστικός, γλωσσικός και θρησκευτικός πλουραλισμός, αξίζει να δει κανείς με ποιο τρόπο οι πολιτειακοί θεσμοί διαχειρίζονται τις υπερβάσεις, προκειμένου να μην ενοχλούνται ή να προκαλούνται οι ευαισθησίες και τα δικαιώματα των κοινωνικών...

Read More