Ένας Ληρ με δυο όψεις

Δυσκολεύομαι να αποφασίσω ποια κριτική προσέγγιση  δικαιώνει πιο πολύ το Βασιλιά Ληρ που έφερε στο Μέγαρο Μουσικής, σε δική του μετάφραση, ο Γιώργος Κιμούλης, με την υπογραφή του γνωστού Σλοβένου σκηνοθέτη Τομάζ Παντούρ. Είναι πολλά εκείνα που ήθελα να δω και...

Read More

Άμλετ χωρίς αρκετά καύσιμα

Ο Άμλετ είναι το απόλυτο έργο-πρόκληση για σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Εξ ου και οι άπειρες αναγνώσεις, με πιο πρόσφατη του Χρήστου Θεοδωρίδη, τη δουλειά του οποίου πρωτογνώρισα  στο έργο Έσπασε του Στέλιου Χατζηαδαμίδη, (2011) στο «Άνετον». Θυμάμαι ότι, παρ’ όλα...

Read More

Πόσο πουλάει η πρωτοπορία;

Για πολλές δεκαετίες το όνομα του θεατρικού συγγραφέα ήταν η μεγάλη είδηση στις καλλιτεχνικές στήλες. Περίπου ήταν κοινός τόπος να διαβάζουμε πριν από κάθε πρεμιέρα: «Το νέο έργο του Διαλεγμένου ή του Ποντίκα ή του Καμπανέλλη». Τώρα, τα πράγματα άλλαξαν. Πρωτοσέλιδο...

Read More

Μια κούκλα όχι και τόσο bijoux

Είναι πια κοινός τόπος να βλέπουμε παραστάσεις όπου κυριαρχεί η εικόνα σε βάρος του λόγου. Είναι κοινός τόπος η απομάκρυνση του θεάματος από τη λογική της αναπαράστασης, με στόχο την πρόκληση μιας αλληλουχίας συσχετισμών στο μυαλό του θεατή που να διευρύνουν το οπτικό...

Read More

Περιπέτειες σωμάτων

Δύο σώματα στον χώρο. Κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις. Κάθετα, διαγώνια, κυκλικά. Περιμετρικά. Κινούνται μαζί και χώρια Συγκρούονται. Απομακρύνονται. Διασταυρώνονται. Κάθονται. Σηκώνονται. Περπατούν αργά. Περπατούν βιαστικά. Επιταχύνουν. Λαχανιάζουν. Κουβαλά ο ένας...

Read More

Aφηγηματικοί τόποι του έρωτα: Αβελάρδος και Ελοϊζα

Πρωτοείδαμε τον Αβελάρδο και την Ελοϊζα πέρυσι το καλοκαίρι στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Οι εντυπώσεις ανάμεικτες. Ήταν προφανές πως δεν είχε ακόμη αποκτήσει γερά πατήματα, κάποιο ρυθμιστικό άξονα που να του δίνει ένα ευκρινές σκηνικό διακύβευμα....

Read More

Ασταμάτητη Σταματία

Είναι κάποια έργα τα οποία, χωρίς να διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας, κερδίζουν την αποδοχή του κόσμου. Ως πρόσφατο παράδειγμα έχω το έργο του Κώστα Σωτηρίου Σταματία, το γένος Αργυροπούλου που είδαμε στο «Άνετον», μια παραγωγή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη...

Read More

Βίαιος ρεαλισμός

Η συνεχής έκθεσή μας σε παραστάσεις/περφόρμανς που βασίζονται σε έργα που γράφουν οι ομάδες ή σε έργα που πηγάζουν από συνεντεύξεις ή ντοκουμέντα ή αυτοβιογραφικές μαρτυρίες μας έχει κάνει να ξεχάσουμε ότι υπάρχουν ακόμη συγγραφείς θεάτρου που εξακολουθούν να γράφουν...

Read More