Μη μου την εικόνα τάραττε: “Πραγματικότητα» ήταν και πέρασε

Περί πραγματικότητας

Φέτος στη Θεσσαλονίκη είδαμε τέσσερις αριστοφανικές κωμωδίες, που είχαν τρία κοινά στοιχεία: α) τη βούλα του Φεστιβάλ της Επιδαύρου, β) τις δάφνες της λαϊκής αποδοχής και γ) γνωστούς τηλεοπτικούς αστέρες στο κάστ τους. Δεν θα με απασχολούσε το ζήτημα, εάν δεν ήταν η Επίδαυρος στη μέση, υποτίθεται το μεγαλύτερο και γνωστότερο φεστιβάλ της χώρας. 

Read More

Η λογική του τσελεμεντέ: Νεφέλες on the road από το Εθνικό Θέατρο

Δεν ξέρω τα εισπρακτικά νούμερα από τις διάφορες πιάτσες των περιοδεύοντων σχημάτων, αλλά αν κρίνω από την Επίδαυρο, το Θέατρο Δάσους και το Θέατρο Κήπου, πρέπει να πήγαν αρκετά καλά. Αναφέρομαι στις τέσσερις αριστοφανικές κωμωδίες που ανέβασαν φέτος τα δύο μεγάλα κρατικά μας θέατρα, το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης και το Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε μια προσπάθεια να σχολιάσουν παράλληλα και την κρίση που μαστίζει τη χώρα. Τώρα, το κατά πόσο πέτυχαν --και εννοώ ποιοτικά-- είναι θέμα προς συζήτηση. Πάντως και οι «Νεφέλες» του Εθνικού δεν ήταν και ό,τι καλύτερο.

Read More

Ένας απλός και ουσιαστικός Αριστοφάνης: Στο «Θέατρο κήπου» η Πραξαγόρα με τις συντρόφισσές της

Πριν από καμιά εξηνταριά χρόνια το ανέβασμα του βωμολόχου Αριστοφάνη ήταν μια πραγματική δοκιμασία για όλους τους εμπλεκομένους. Δεν ήταν δα και λίγο πράγμα να στηλιτεύονται τα χρηστά ήθη και η πολιτική (της καθεστηκυίας τάξης) με βρισιές και σεξουαλικές αναφορές. Έκτοτε κύλησε μπόλικο νερό στ’ αυλάκι. Είδαμε κι αν είδαμε Αριστοφάνη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι καταλήξαμε και σε κάποια «συνταγή» ανεβάσματός του.

Read More

Μια Ελένη για κάθε εποχή: Στο θέατρο Κήπου μια επίφοβη θυσία

Θυσία ή φόνος;

Η «Ιφιγένια εν Αυλίδι» εξακολουθεί να είναι ένα από τα δημοφιλέστερα κλασικά έργα. Και δικαιολογημένα, αφού έχει να κάνει με ένα φλέγον διαχρονικό θέμα, την έννοια της θυσίας: γιατί να θυσιαστεί κάποιος και, ακόμη πιο πολύ, ποιος εκμεταλλεύεται αυτή τη θυσία; Στην περίπτωση του Αγαμέμνονα, ας πούμε, έχουμε να κάνουμε με μια  πράξη αναπόφευκτη ή με εκμετάλλευση που ισοδυναμεί με φόνο; Θα μπορούσε ο αρχηγός των Ελλήνων να αποφύγει την «εντολή» της Αρτέμιδος; Το ότι η εντολή έρχεται εκ των άνω, τον απαλλάσσει από το ηθικό βάρος της επιλογής;

Read More

(Αφ)ι ππεύοντας την εξουσία: Το ΚΘΒΕ με Αριστοφάνη στο «Θέατρο Δάσους»

“Η ζωή είναι ένα θέατρο, μόνο που η διανομή των ρόλων είναι χάλια». Η ρήση του Όσκαρ Γουάιλντ  νομίζω πως ταιριάζει γάντι στους αριστοφανικούς «Ιππής» (424 π.Χ), όπου πρωταγωνιστούν ένας βυρσοδέψης και ένας αλλαντοπώλης, στο ρόλο δύο επαγγελματιών υποκριτών που ζέχνουν με τη δημαγωγία τους, τη ρουσφετολογία τους, τον μικροκομματισμό τους και τη διαπλοκή τους. Μπορεί να μην είναι το καλύτερο έργο του Αριστοφάνη. Ούτε το ποιητικότερο. Είναι όμως σίγουρα το πιο μαχητικό και πολιτικοποιημένο.

Read More

Η πίεση του παππού ακόμη καλά κρατεί: Στο «Θέατρο κήπου» η φαρσοκωμωδία της Παπαδοπούλου

Είχα δει τη γνωστή κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου, «Ο παππούς έχει πίεση» στην Αθήνα πριν από δεκαπέντε χρόνια και, για να ‘μαι ειλικρινής, το σκέφτηκα πολύ να πάω να τη ξαναδώ, αυτήν τη φορά στο «Θέατρο Κήπου». Όχι γιατί δεν γέλασα τότε (γέλασα), αλλά γιατί δεν είναι από τα έργα εκείνα που βλέπονται δυο φορές. Ό,τι ήταν να δώσει, το ‘δωσε. Το θέμα είναι ότι τελικά ξαναπήγα και δεν σας το κρύβω, πάλι πέρασα καλά. Λίγο οι αλλαγές, λίγο το φρεσκάρισμα και γενικώς το ρεκτιφιέ και το ρετούς έκαναν τη δουλειά τους.

Read More

Το τσίρκο «Η Ελλάς»: Στο «Θέατρο Δάσους» το ΚΘΒΕ

Μια παράσταση σταθμός

«Το μεγάλο μας τσίρκο" του Ιάκωβου Καμπανέλλη, έργο-σταθμός για τα ελληνικά θεατρικά δρώμενα, ανέβηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1973 στο θέατρο "Αθήναιον", με πρωταγωνιστές την Τζένη Καρέζη, τον Κώστα Καζάκο, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο αλλά και τον Νίκο Ξυλούρη να ερμηνεύει ζωντανά τα τραγούδια του Στ. Ξαρχάκου. Ένα έργο- πανόραμα της εθνικής μας ιστορίας, που αρχίζει από την αρχαία εποχή, περνά από το Βυζάντιο, στην Τουρκοκρατία, τον Όθωνα και τους υπόλοιπους κυβερνήτες, για να φτάσει ως τη Μικρασιατική καταστροφή, τον πόλεμο του '40 και την κατοχή.

Read More

Θεατρική Θεσσαλονίκη 2011-12 : απολογισμός παραστάσεων

Το θέατρο όλο σε κρίση βρίσκεται κι όλο επιβιώνει, όπως τώρα, ας πούμε. Ποιος αλήθεια θα το περίμενε πως μια Θεσσαλονίκη, βουτηγμένη στα οικονομικά αδιέξοδα, θα φιλοξενούσε φέτος 205 παραστάσεις (όλων των ειδών); Κι όμως!  Απ’ όλη αυτήν τη συγκομιδή ο μονόλογος  ήταν ο τύπος του έργου που ξεχώρισε, με ένα σύνολο δώδεκα παραγωγών.

Read More