Το ΚΘΒΕ, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη του Γρ. Λαμπράκη
πενήντα χρόνια μετά τον θανατό του, επέλεξε να «δράσει» στο ίδιο σημείο όπου
δολοφονήθηκε, συμβολή Ερμού και Βενιζέλου. Να πω εξαρχής ότι τέτοιου τύπου
επιλογές είναι αρκετά δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια, ιδίως ανάμεσα στους
θιασώτες του «θεάτρου-ντοκουμέντο» και του «θεάτρου-αυτολεξεί».
Η δυναμική ενός φεστιβάλ: θεατρικά σχήματα από όλο τον κόσμο στο Σιμπιού, στη Ρουμανία
Η ρουμανική πόλη Σιμπιού, πολιτιστική πρωτεύουσα της
Ευρώπης το 2007, με τους λιθόστρωτους δρόμους της, τα κεραμοσκεπή σπίτια της,
τα μεσαιωνικά κάστρα της και τις δεκαπέντε εκκλησίες της, βρίσκεται στην καρδιά
της Τρανσυλαβανίας. Έχει πληθυσμό 160.000 και επί 19 συναπτά έτη είναι η
οικοδέσποινα του γνωστού ανά τον κόσμο καλλιτεχνικού φεστιβάλ, που γίνεται τέλη
Μαϊου και αρχές Ιουνίου.
(Εμ)παίζοντας την αναμονή: Στο Μελίνα Μερκούρη το «Θέατρο Τέχνης»
Εκείνο που μ’ αρέσει στο «Περιμένοντας τον Γκοντό», είναι
η απροσδιοριστία του, η απατηλή στασιμότητά του και, κυρίως, η λιτότητά του,
εκείνη η λιτότητα που δεν θέλει τίποτα παραπάνω από έναν επαρχιακό δρόμο
(αγαπημένη εικόνα στον Μπέκετ), ένα δέντρο και ένα περιπλανόμενο φεγγάρι που
εμφανίζεται στο γύρισμα της ημέρας, για να σε ταξιδέψει στα πέρατα της γης, σε
κόσμους επιφανειακά οικείους αλλά κατά βάση άγνωστους.
In the Prison House of Myth and Culture: Rereading The Attrides
"Goodness is possible in every type of personage, even in woman or slave." Thus spoke Aristotle in his Poetics about women. What makes the statement surprising is that, not quite aligned with what Aristotle says, the Athenian stage was full of impressive female personalities, women who possessed the ability to challenge male authority and oppression. Many of them were committed to higher values and ready to sacrifice themselves in order to remain loyal to what they respected or valued most. Others had the will and determination to fight back at all cost. The purpose of this paper is to show how Ellen MacLaughlin re-contextualizes and re-historicizes the performative potential of four classical heroines, four totally different female personalities, Iphigenia, Electra, Chrysothemis and Clytemnestra (in her trilogy Iphigenia and Other Daughters, 2005) to enhance their relevance to contemporary gender concerns and thus strengthen their general appeal to postmodern audiences' aesthetic and ideological expectations.
Μια Καρυάτιδα που την έλεγαν Σοφία: Στο «Αθήναιον» η πρώτη σκηνοθεσία του Τσόκλη
Μπορεί
να διαβάζω θεατρικά έργα, δεν είμαι όμως συγγραφέας, άρα δεν είμαι σε θέση να υποδείξω
σε κάποιον πώς να γράφει. Από την άλλη, ωστόσο, πέρα από σταθερός αναγνώστης
δραματικών έργων, είμαι και σταθερός θεατρόφιλος, άρα έχω με τον καιρό
καλλιεργήσει κάποιες προσδοκίες που σαφώς επηρεάζουν τον τρόπο που βλέπω, που
δέχομαι ή δεν δέχομαι ένα έργο. Όπως τώρα, με την "Έκτη Καρυάτιδα",
το τελευταίο, αν δεν κάνω λάθος, θεατρικό πόνημα των αδελφών Κούφαλη που
φιλοξενήθηκε στη σκηνή του «Αθήναιον».
Γονάτισαν οι παραφορτωμένες δούλες: Στο μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών
Εκείνο που λατρεύει στα δουλικά του ο Ζαν Ζενέ είναι η ενεργητική
διαστροφή τους, το ότι ζουν βαθιά μέσα στο ψέμα. Όπως ο ίδιος έτσι κι
αυτές είναι μεν τρομοκράτες της
ηθικής, όμως με κανένα τρόπο δεν επιδιώκουν την ανατροπή της κρατούσας τάξης.
