Η
κουλτούρα των ματιών
Οτιδήποτε
διευρύνει δημιουργικά και ουσιαστικά τους επικοινωνιακούς ορίζοντες του θεάτρου
είναι φυσικά καλοδεχούμενο. Το θέατρο δεν είναι μόνο ο εγκλωβισμός μιας
ιστορίας σ’ ένα κάδρο «εκεί πέρα» που μιλά για μια ιστορία «τότε, κάποτε», αλλά
είναι και η όλη διαδικασία του εδώ και τώρα. Το θέατρο υπάρχει όσο υπάρχουν
μάτια να κοιτάνε, αν και τώρα τελευταία αναπτύσσεται ραγδαία και το «θέατρο των
αφτιών» (βλ. Νοβαρινά, Πομερά, Κριμπ, Μπάρκερ και στα καθ’ ημάς Δημητριάδης),