Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1944. Το 1963, με υποτροφία του βελγικού κράτους, σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες. Το 1968 παρουσιάστηκε στο Παρίσι, από τον Patrice Chéreau, το πρώτο του θεατρικό έργο Η Τιμή της ανταρσίας στη μαύρη αγορά (1965-66). Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1971, ασχολήθηκε με τη μετάφραση (Jean Genet, Maurice Blanchot, Georges Bataille, Molière, Shakespeare, G. de Nerval, Marguerite Duras, M Maeterlinck, Balzac, Β. Μ. Koltès, T. Williams, Αισχύλος, Ευριπίδης, μεταξύ άλλωνΤο 1978 γράφει το πεζογράφημα Πεθαίνω σαν χώρα και ακολουθεί, το 1980, η ποιητική ενότητα Κατάλογοι 1-4. Παράλληλα, προχωρά στη συγγραφή των θεατρικών έργων: Η νέα εκκλησία του αίματος (1983), Το ύψωμα (1991), Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα (1993), Η αρχή της ζωής (1995), Η ζάλη των ζώων πριν την σφαγή (2000), Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι (2002), Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών (2003), Οδυσσέας (2003), Ιθάκη (2004).
