Ψωνίζοντας θέατρο

Ως κριτικός και ως δάσκαλος αντιμετώπισα το θέατρο πιο πολύ με όρους που μου υποδείκνυε η λογική παρά το συναίσθημα. Επιλογή που φαίνεται να συγκρούεται πλέον με τις πολύ σύγχρονες τάσεις του νέου lifestyle που έχουν αναγάγει τη φράση «Ζήσε την εμπειρία» (live the experience) σε πλοηγό και τρόπο ζωής.

Read More

Αναπάντητες ερωτήσεις για τις τέχνες και την πραγματικότητα του 21ου αιώνα

Έχοντας γυρίσει την πλάτη στις απόλυτες απαντήσεις του θετικιστή 19^ου αιώνα--που όρισαν εν πολλοίς και την πορεία του 20ού --, ο 21^ος αιώνας, με λιγότερες βεβαιότητες στις αποσκευές του,  δίνει τον δικό του αγώνα να ορίσει ξανά την έννοια του «πραγματικού» σε όλα τα επίπεδα: εθνικά, προσωπικά, καλλιτεχνικά. Στην προσπάθειά του αυτή  επιστρέφει μοιραία στα ίδια βασικά ερωτήματα, αναζητώντας τις δικές του απαντήσεις που να συνάδουν με τις αλλαγές που σημειώνονται στον ευρύτερο κοινωνικό και καλλιτεχνικό χώρο.  

Ξανά από την αρχή, λοιπόν: Τι είναι είδος; Τι είναι φύλο; Τι είναι θέατρο; Τι είναι δημιουργία; Τι είναι αυθεντικότητα; Τι είναι αναπαράσταση; Τι είναι όριο; Τι είναι ανεκτικότητα; Τι είναι ιστορία;

Read More

Η παράδοση κι εμείς: Η Μήδεια

Η μελέτη της κωμωδίας (και των ποικίλων εκδοχών της) οριοθετείται πάντα σε συνάρτηση με το αντίθετό της, τον πόνο, το κυρίαρχο αφήγημα της ανθρώπινης ιστορίας. Η κωμωδία καλείται διαρκώς να επιδεικνύει κάποιο διαβατήριο ή πιστοποιητικό ποιότητας προκειμένου να την πάρουμε στα σοβαρά, κάτι που δεν ζητάμε από έργα δραματικά, ανεξάρτητα από την ποιότητά τους.

Read More