Η
Ευρώπη γέμισε από φεστιβάλ όλων των ειδών. Κατά πόσο αυτός ο πληθωρισμός έχει
θετικό αντίκρισμα ή όχι στην εξέλιξη και προβολή του θεάτρου (εγχώριου και
αλλοδαπού), εξαρτάται από το πώς ο κάθε καλλιτεχνικός διευθυντής διαχειρίζεται
τη δυναμική του θεσμού. Κάποιοι αρκούνται σε μια απλή (διεκπεραιωτική) μορφή
ψυχαγωγίας το κόσμου χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις∙ κάποιοι άλλοι (ιδίως εκείνοι
που έχουν να επιδείξουν παράλληλα και μια πλούσια εγχώρια παράδοση) εστιάζουν και στην προσέλκυση
τουριστών (βλ. την περίπτωση της Επιδαύρου), οπότε καταφεύγουν σε ανάλογες
επιλογές.
