Εάν ο 20ός αιώνας ήταν ο
αιώνας της θεωρίας, ο 21ος προβλέπεται να είναι ο αιώνας των
δεδομένων (dada). Κάτι άλλωστε που
φαίνεται και από τις τάσεις του σύγχρονου θεάτρου (ιδίως της περφόρμανς), όπου
δεν πρωταγωνιστεί πλέον η μυθιστορία και η αφαιρετική σκέψη αλλά οι ιστορίες/καταθέσεις
απλών ανθρώπων που κομίζουν, προς θέαση και ακρόαση, τεκμήρια. Και το ερώτημα
που εγείρεται είναι το εξής: η συμμετοχή του θεατή-αφηγητή ή δρώντος
προσώπου είναι αυτόματα και δείγμα
χειραφέτησης ή πράξη ανάλογη με τη συμμετοχή του στη νεοφιλελεύθερη αγορά;
-
Aπό την ποιητική του μοντέρνου στην ποιητική του μεταμοντέρνου: εμπλουτισμένος πίνακας
Πώς ερμηνεύω τον κόσμο όπου συμμετέχω; Και τι είμαι μέσα σ’ αυτόν;
Εύθραυστη ισορροπία τρόμου
«Αξιότιμε σύντροφε, το έργο μου “Η φυγή” απαγορεύτηκε στις
πρόβες. Οι παραστάσεις του “Πορφυρού νησιού” απαγορεύτηκαν. Το έργο μου “Οι
ημέρες των Τουρμπίν”, ύστερα από 300 παραστάσεις, απαγορεύτηκε. “Το διαμέρισμα
της Ζόικα”, έπειτα από 200 παραστάσεις, απαγορεύτηκε. Η έκδοση των διηγημάτων
μου απαγορεύτηκε […] Δεν έχω διάθεση να ζήσω σε μια χώρα στην οποία δεν μπορώ
ούτε να δημοσιεύσω ούτε να ανεβάσω στο θέατρο τα έργα μου. Απευθύνομαι σε σας
για να σας ζητήσω να μου δώσετε πίσω την ελευθερία μου ως συγγραφέα ή να με
εκτοπίσετε από τη Σοβιετική Ένωση μαζί με τη σύζυγό μου».
Θέατρο της οικειότητας
Συνδέω: συνδεδεμένος, αποσυνδεδεμένος.
Connect: connected, disconnected. Η δημοφιλέστερη λέξη στον
21ο αιώνα --μαζί με το νεοφιλελευθερισμό και το μεταμοντερνισμό. Είναι
παντού (ελληνικά, αγγλικά). Μια λέξη-κλειδί που έχει άμεση σχέση με τη
φυσιογνωμία του σύγχρονου lifestyle. Όποιος την αγνοεί δεν υπάρχει. Οι τέχνες ομοίως.