Η φυλακή του Μπέκετ

Πρόσφατα είδα τρεις παραστάσεις του έργου του Μπέκετ «Ευτυχισμένες μέρες» σε διαφορετικά μέρη και διαφορετικές γλώσσες, όμως σχεδόν πανομοιότυπες, λες και είχαν τον ίδιο σκηνοθέτη. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το διαπιστώνω αυτό. Θα ‘λεγα πως είναι ο κανόνας παρά η εξαίρεση στις αναγνώσεις του μπεκετικού εργου, του οποίου οι ιδέες μπορεί να συναρπάζουν, όμως η σκηνική τους υλοποίηση είναι συχνά προβλέψιμη, σε σημείο κουραστικό. Και δεν φταίνε οι σκηνοθέτες ούτε οι ηθοποιοί γι' αυτό. Τα αίτια  εντοπίζονται στα ίδια τα καλά σχεδιασμένα  όριά τους.

Read More

Της πλάκας τα καμώματα: C for Circus στο θέατρο «Αυλαία»

Οι νέοι που στελεχώνουν την ομάδα «C for Circus» με πείθουν ολοένα και πιο πολύ ότι έχουν ταλέντο, κέφι, τρέλα και, μην το ξεχνάμε αυτό, ομάδα, κάτι που οι καιροί μάς έχουν κάνει να το ξεχάσουμε. Όμως, πρέπει να σοβαρευτούν και να ξεκαθαρίσουν τους στόχους τους. Γιατί αν νομίζουν πως με πανηγυριώτικα θεάματα σαν κι  αυτό που είδαμε στο θέατρο “Αυλαία” θα πάνε μπροστά, κούνια που τους κούναγε. Κι ας μην επαναπαύονται στο δεύτερο βραβείο από το Bob Festival, γιατί τέτοιες διακρίσεις δεν λένε απολύτως (sic) τίποτα.

Read More

Θεατρικό μαργαριτάρι

 

Είναι γνωστό πως το θέατρο της Δύσης είχε την τάση να αντιμετωπίζει οτιδήποτε πέρα από τη δική του οντολογία, είτε ως το άγνωστο «άλλο» είτε ως κάτι υποδεέστερο. Ήταν μια αντιμετώπιση που βόλευε στην εξαγωγή συμπερασμάτων και στην προβολή «ορθών» θέσεων. Με γενικούς όρους-ομπρέλα του τύπου «ασιατικό» ή «αφρικανικό» θέατρο, τα πετούσε όλα στο ίδιο τσουβάλι και ξεμπέρδευε. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τις βασικές μελέτες που κυκλοφορούν και θα πειστεί.

Read More

Παλιό αλλά καλό: Ένας Μίλλερ στην ΕΜΣ

 

-->

Το «Τίμημα» του Άρθουρ Μίλλερ είναι ένα έργο με έντονη ιψενική αύρα, που κουβαλά στα σπλάχνα του το μυστικό της λύσης, τότε που οι δύο πρωταγωνιστές του (δύο αδέρφια) είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν, να πάρουν αποφάσεις. Και τις πήραν. Και το τίμημα είναι αυτό που βλέπουμε τώρα: η ιστορία ενός διχασμένου σπιτιού ή, αν προτιμάτε, ενός σπιτιού που ζητά επειγόντως ξεκαθάρισμα λογαριασμών, κυρίως με τον κόσμο της συνείδησης. Γιατί το θέμα του έργου δεν είναι το χρήμα, αλλά πρωτίστως το ηθικό χρέος, σε μια κοινωνία που καλλιεργεί τον ανταγωνισμό.

Read More

Επιτελώντας με τις λέξεις: Η «Ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή», του Δ. Δημητριάδη στο θέατρο «Αυλαία»

Το θεατρικό έργο του Δημήτρη Δημητριάδη δεν είναι εύκολο, εξ ου και οι  τόσο ένθερμοι φίλοι όσο και οι ένθερμοι πολέμιοι. Είναι ένα έργο που δεν προσφέρει τα αναμενόμενα επικοινωνιακά δρομολόγια που να οδηγούν, με ασφαλή τρόπο, σε ένα προδιαγεγραμμένο και ευανάγνωστο τέλος. Οι τεθλασμένες της γραφής του λειτουργούν υπόγεια, μέσα από απρόσμενους συνδυασμούς, απρόβλεπτες αυξομειώσεις, επαναλήψεις, συνηχήσεις, σκόπιμες χασμωδίες, διασκελισμούς, πράγμα που μπερδεύει θεατές και βεβαίως δυσκολεύει ανέτοιμους ερμηνευτές.

Read More