Ένα καλό κύμα και μια σχεδόν άλλη κίνηση: Το ΚΘΒΕ στη Μονή Λαζαριστών και η Vis Motrix στην «Αυλαία»

 

Είδα ξανά το «Κύμα». Την πρώτη φορά ήταν στο Υπερώον, τώρα στη μεγάλη σκηνή της Μονής Λαζαριστών. Και πιστέψτε με, μιλάμε για μια άλλη παράσταση. Κυριολεκτικά. Περιορίζοντας στο ελάχιστο τα σκηνοθετικά του ευρήματα (που τόσο πολύ του αρέσουν και καμιά φορά τον παγιδεύουν), ο Γιάννης Ρήγας ξεκαθάρισε έξυπνα την αντιπαραθετική λογική του κειμένου (εμείς και οι άλλοι)

Read More

Ίψεν: σύγχρονος ή ξεπερασμένος;

 

Μολονότι ο Ίψεν θεωρείται πια κλασικός, δεν υπάρχει και το ανάλογο ενδιαφέρον για τη δουλειά τους μέσα στους ακαδημαϊκούς κύκλους των περισσοτέρων δυτικών χωρών. Ήδη από το 1945 ο Adorno είχε επισημάνει την αποστασιοποίηση των ειδικών από το έργο του. Το ίδιο και ο Erich Auerbach στο περίφημο βιβλίο του Μίμηση (1946), όπου ελάχιστα καταπιάνεται μαζί του, όπως και με το θέατρο γενικότερα και τη συμβολή του στον χώρο του μοντερνισμού. Αλλά και ανάμεσα στους σημερινούς σπουδαστές θεατρολογίας, το ιψενικό έργο από ζωντανή τέχνη παρουσιάζεται σαν ιστορικό μνημείο, ένα «εμπόδιο», αν προτιμάτε, το οποίο ο φοιτητής πρέπει να υπερπηδήσει στα γρήγορα ώστε να προχωρήσει σε πιο ενδιαφέροντα πρόσωπα, όπως ο Τσέχωφ, ο Αρτώ, ο Μπρεχτ κ.λπ. Ακόμη και στο άκουσμα του ονόματός του, ο νους του θεατρόφιλου πηγαίνει κατευθείαν στην ανία και στον αποπνικτικό ρεαλισμό.

Read More

Παρεξηγημένος Ίψεν

Mε αφορμή την υπέροχη παράσταση της ιψενικής «Νόρας», που είδαμε στα 48^α Δημήτρια, από τη φλαμανδική ομάδα tgSTAN, θα ήθελα να επισημάνω το εξής παράδοξο. Ενώ ο Ίψεν θεωρείται ένας από τους «μοντέρνους κλασικούς», δεν υπάρχει και το ανάλογο επιστημονικό ενδιαφέρον για τη δουλειά του μέσα στους ακαδημαϊκούς κύκλους, τουλάχιστο  των περισσοτέρων δυτικών χωρών (Αγγλία και Αμερική, κυρίως).

Read More

Όλα για την πλάκα και το ταμείο… «Σουλεϊμάρκ» του Μάρκου Σεφερλή στο Ράδιο Σίτυ

Πολλοί λένε πως στο θέατρο δεν μπορείς να τα έχεις και τα δύο: και μεγάλη επιτυχία στο ταμείο και σοβαρές ιδέες στο έργο. Το ένα ακυρώνει το άλλο. Όσο πιο μεγάλο είναι το κοινό, τόσο πιο μικρές είναι και οι ιδέες που του διοχετεύεις. Εν μέρει ευσταθεί αυτό. Από την άλλη, ωστόσο, μπαίνει στη μέση και το ερώτημα: Τελικά για ποιον είναι το θέατρο;

Read More

Καλοκαιρινή υπνοθεραπεία

Άλλο ένα θεατρικό καλοκαίρι πλησιάζει στο τέλος του. Tη στιγμή που γράφονται τα σχόλια αυτά (τέλη Aυγούστου) έχουν εναπομείνει κάποιες ελάχιστες προγραμματισμένες παραστάσεις, ωστόσο τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει τη γενική εντύπωση που λέει ότι όλα ήταν περίπου όπως και πέρσι, δηλαδή μία από τα ίδια.

Read More

Kοσμοπολίτικη (;) Θεσσαλονίκη

Balkan Performing Arts Market: Ως ιδέα ήταν σε γενικές γραμμές καλή. Kάποια στιγμή έπρεπε να γίνει κάτι πιο δραστικό για την προώθηση των  πολιτιστικών μας προϊόντων στις ξένες αγορές. Oρθή και η επιλογή της Θεσσαλονίκης  για τη φιλοξενία του εγχειρήματος. Mια πόλη μεγάλη, ωστόσο παραγκωνισμένη, ιδίως σε θέματα που αφορούν τον πολιτισμό.

Read More

Τα μικρά, τα καθημερινά και τα ασυνήθιστα στο θεατρικό έργο της Έλενας Πέγκα

 
-->

Εάν θεωρήσουμε  το διήγημα Αυτή θερινή από τις εκδόσεις Άγρα, ως το επίσημο ντεμπούτο της Έλενας Πέγκα στην ελληνική καλλιτεχνική σκηνή (το 1986), μετράμε ένα σύνολο 27 χρόνων, πολύ μεγάλο νούμερο για μια τόσο νέα δημιουργό, η οποία  ακριβώς στην καρδιά του κινήματος του μεταμοντερνισμού, βρέθηκε να σπουδάζει στην Αμερική, μια εμπειρία που θεωρώ πως άφησε τα αποτυπώματά της στο ύφος και στους προσανατολισμούς της γραφής της. Πιστεύω πως εάν δεν είχε φύγει για σπουδές στην Αμερική θα έγραφε αλλιώς. Το γεγονός ότι δεν νεοηθογραφίζει, οφείλεται εν πολλοίς σ’ αυτήν την εμπειρία.

Read More

Ανεπίδοτα παιχνίδια εξουσίας: Η «Ολεάννα» στην «Αυλαία»

Η «Ολεάννα» πρωτοπαρουσιάστηκε σε μια στιγμή αρκετά φορτισμένη. Ήταν το 1992, όταν έκανε πρωτοσέλιδα στις ΗΠΑ η δικαστική διαμάχη ανάμεσα στην Αννίτα Χιλ και τον κατηγορούμενο για σεξουαλική παρενόχληση δικαστή Κλάρενς Τόμας. Σε χρόνο μηδέν οι φεμινίστριες έβγαλαν και την ετυμηγορία τους για το έργο: είναι σεξιστικό.

Read More

Αναζητώντας το επέκεινα: το αποκαλυπτικό θέατρο του Θόδωρου Τερζόπουλου

Κατ’ αρχάς χαίρομαι που έχουμε μαζί μας τον αγαπητό φίλο και σπουδαίο καλλιτέχνη Θόδωρο Τερζόπουλο. Όπως χαίρομαι βλέποντας τόσο νέο κόσμο και στο πάνελ και στην αίθουσα. Έχει σημασία η σύσταση του κοινού, γιατί ακριβώς δείχνει, πέραν όλων των άλλων, τη διαχρονία που χαρακτηρίζει το έργο αυτού του σπουδαίου θεατράνθρωπου, ο οποίος κοντά στα 35 τόσα χρόνια διδάσκει θέατρο, σε νέους και γηραιότερους, μέσα από τις πιο βαθιές του ουσίες.

Read More

Η εικόνα της φυλακής στον Φαέθοντα του Δημήτρη Δημητριάδη[1]

 

-->

Από την αρχή της συγγραφικής του καριέρας, στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο Δημήτρης Δημητριάδης ακολούθησε ένα δρόμο αρκετά μοναχικό όσο και διαφορετικό. Την εποχή που οι σύγχρονοι του εστίαζαν τις κεραίες τους στην όσο γίνεται πιο πιστή αναπαραγωγή του πραγματικού κόσμου, αυτός έπαιρνε τις αποστάσεις του από τα στενά όρτια της εγχώριας νεοηθογραφίας, σε αναζήτηση άλλων κωδίκων  αναπαράστασης, πιο ανοιχτών και φιλόξενων στα σλάλομ της φαντασίας του και, βεβαίως, στον τρόπο που ο ίδιος έβλεπε την ελληνική (και όχι μόνο) πραγματικότητα και την αγία της οικογένεια.

Read More

Ακολουθώντας μοναχικούς δρόμους

Βρήκα και εύστοχο και χρήσιμο το αφιέρωμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στο Δημήτρη Δημητριάδη. Εύστοχο γιατί η ποιότητα της δουλειάς του εκ Θεσσαλονίκης συγγραφέα δικαιούται μια τέτοια διάκριση και χρήσιμο γιατί έδωσε την ευκαιρία στους φίλους του θεάτρου να έχουν μια πιο συνολική εικόνα του έργου του, ενός έργου που σαφώς διαφέρει από οποιουδήποτε άλλου δραματικού μας συγγραφέα.

Read More

Συμπτώματα της κρίσης: Τα γκάζια του «Ντεμπραγιάζ» στο «Υπερώον»

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν σε ό,τι αφορά την επιλογή (κυρίως) ρεπερτορίου εξαργυρώνονται τώρα. Πολλοί πίστευαν πως οι γεμάτες αίθουσες του “Αμάν Αμήν» και λοιπών θεαμάτων σήμαιναν και την αναγέννηση του Κρατικού. Αντίθετα. Για μένα ήταν η καταστροφή. Το να δελεάζεις άτομα που βλέπουν θέατρο με την ίδια λογική που διασκεδάζουν στο Δελφινάριο και στην Πύλη Αξιού δεν σώζεις την παρτίδα.

Read More