Αναζητώντας στα τυφλά: Ένας κύκλωπας-τουρλού στο Θέατρο Δάσους

 

Με τον “Κύκλωπα» του Εθνικού Θεάτρου (Θέατρο Δάσους) έκλεισε οριστικά και η φετινή καλοκαιρινή σεζόν. Πρόκειται για το μοναδικό σωζόμενο στην ολότητά του σατυρικό δράμα του Ευριπίδη. Γράφτηκε ανάμεσα στο 410 και 415 π.Χ, αλλά δεν γνωρίζουμε σε ποια τετραλογία ανήκει. Το συγκεκριμένο είδος γραφής  το εγκαινίασε ο Πρατίνας και πήρε την ονομασία του από τους Σατύρους, μέλη του Χορού, τους οποίους οδηγούσε ο Σιληνός, και των οποίων η ωμότητα και γενικά η σωματική συμπεριφορά τούς προσέδιδαν κάτι το ιδιαίτερο. Γενικότερος στόχος των σατυρικών έργων ήταν η επαναφορά στην ατμόσφαιρα των δραματικών αγώνων κάτι από το πνεύμα της διονυσιακής λατρείας.

Read More

Θεατροποίηση της βίας

Όταν ο Aρτώ μιλούσε για “θέατρο της σκληρότητας”, σίγουρα δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα φτάναμε στο σημείο, ογδόντα χρόνια αργότερα, να παρακολουθούμε από την τηλεόραση το αποτρόπαιο θέαμα του αποκεφαλισμού ομήρων από μουσουλμάνους φανατικούς ή την καταστροφή τεράστιων κτηρίων με χιλιάδες θύματα. Όμως, έχει αποδειχτεί ότι και η τρομοκρατία έχει ανάγκη το θέατρό της, όπως το έχει άλλωστε και η ζωή.

Read More

Μόνο για γέλια «Άντρες έτοιμοι για όλα» στο Θέατρο Κήπου

«Άντρες έτοιμοι για όλα»: ο ελληνικός τίτλος της διασκευασμένης εκδοχής της βρετανικής ταινίας «The Full Monty”, σκηνοθετημένης το 1997 από τον Πήτερ Κατανέο, σε σενάριο του Σάϊμον Μποφόι. Πρόκειται για την ιστορία έξι ανέργων από το Σέφιλντ, που αποφασίζουν να κάνουν στριπτίζ, ώστε να λύσουν πιεστικά οικονομικά προβλήματα (κυρίως του ενός εξ αυτών, του Γκαζ). Μάλιστα, είναι αποφασισμένοι να τα βγάλουν όλα («go full monty”, όπως λένε οι Άγγλοι). Και το κάνουν, με την εμβληματική συνοδεία του τραγουδιού του Τομ Τζόουνς «You Can Leave Your Hat On”. Το τελευταίο πράγμα που πετάνε είναι το καπέλο τους. 

Read More

Το χρυσό βατόμουρο του «Αγαμέμνονα»: Στο Θέατρο Κήπου

 

Όπως στο χρηματιστήριο έτσι και στο θέατρο δεν ξέρεις ποτέ πού είναι ο πάτος. Εκεί που λες, αυτός είναι, να σου σκάει μύτη κάτι καινούριο που σ’ αναγκάζει να αναθεωρήσεις, να πας πιο κάτω και μετά πιο κάτω και πάει λέγοντας.

Read More

Καλοκαιρινός απολογισμός 2013

Άλλο ένα θεατρικό καλοκαίρι ολοκλήρωσε τον κύκλο του.  Εάν σταθεί κάποιος στις συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών, θα νομίσει πως βιώνουμε μια μορφή ….Αναγέννησης. Όλοι έχουν κάτι καλό να πουν γι’ αυτό που κάνουν. Θα μου πείτε, τι άλλο άραγε θα μπορούσαν να πουν, και μάλιστα εν μέσω κρίσης;

Read More

Μάσκες και μασκαρέματα

Τα καλλιτεχνικά παράγωγα ενός πολιτισμού μπορεί να μην είναι (και ευτυχώς) απλά ένας παθητικός αντικατοπτρισμός του οικονομικού και πολιτικού συστήματος (όπως ενδεχομένως θα το επιθυμούσαν οι παλιοί μαρξιστές), δεν είναι όμως και αποκομμένα απ’ αυτά. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένα και με τις συνθήκες παραγωγής και πρόσληψής τους. Και υπ’ αυτήν την έννοια, μπορούμε να πούμε ότι όλα, ευθέως ή πλαγίως, εκφράζουν ή κρύβουν και κάποια πολιτική άποψη.

Read More

Ξεχωριστές «Τραχίνιες» στο Θέατρο Δάσους

Οι «Τραχίνιες» είναι ένα ερωτικό θρίλερ που αρχίζει με τη μονολογική ρήση της Διηάνειρας που εξηγεί στη θεράπαινα όλα τα καθέκαστα, το πώς ο Ηρακλής τη γλύτωσε από  το κυνήγι του ποταμίσιου τέρατος Αχελώου και μετά την παντρεύτηκε και το πώς τον περιμένει να φανεί εδώ και δεκαπέντε μήνες και κλείνει με  τον αγγελιοφόρο του Ηρακλή, Λίχα, οι αφηγήσεις του οποίου μας φέρνουν στο τελευταίο στάδιο της ζωής του ήρωα, εκεί όπου πεθαίνει από τον χιτώνα που του στέλνει ως δώρο η ανίδεη γυναίκα του, ελπίζοντας πως έτσι θα έχει για πάντα την αγάπη του. Μαθαίνοντας τα νέα η Διηάνειρα αυτοκτονεί πάνω στο νυφικό της κρεβάτι, θύμα και αυτή των προ-ειλημμένων αποφάσεων των θεών.

Read More